زندگی ما آدما

امروز وقتی رفتم بیرون و داشتم برمیگشتم تو ماشین نشسته بودم و برای خودم اهنگ گوش میکردم صحنه ای دیدم که دلم گرفت.دلم  از خودم که تو ماشین خوب نشستم گرفت.با خودم فکر کردم چرا من باید همچین ماشینی سوار بشم.حالا همچین ماشین بالایی هم نیستا اما بلاخره بد هم نیست.متوسطه.بلاخره یه وسیله نقلیه گرم دارم که توش میشینم میرم بیرون بخاریش رو میزنم و گرم میشم.من راحت و اسوده اهنگای خودم رو با صدای بلند گوش میدم  و یه عده باید تو هوای سرد سوار موتور بشن.دلم سوخت.دلم گرفت.دلم خیلی میخواد بتونم این وضعیت رو عوض کنم اما شدنی نیست.یه عده نون شب ندارن بخورن.با این تورم.ماها که با یه حقوق ثابت کم اوردیم عملا بقیه رو نمیدونم.درسته که من همیشه دنبال زندگی ایده ال بودم نه انچنانی نه پر زرق و برق.الان هرچی بخوام شوهر برام فراهم میکنه.شکرخدا اما اونا که ندارن چی؟اونا که مجبورن این فشارو تحمل کنن چی؟اونا چه گناهی دارن؟
این صحنه دل منو شکست..این عکسو خودم از تو ماشین در حال رانندگی گرفتم شاید زیاد خوب نیافتاده باشه اما دقت کنی میبینی که یه زن و مرد سوار موتور شبیه ماشین شدن!امیدوارم این وضعیت زودتر درست بشه و مردم ما هم در وضع رفاهی خوبی زندگی کنن

روی عکس ها کلیک کنید بزرگ تر دیده میشن
برای کامنت دادن میتونید از جایی که نوشته نظرات یعنی دقیقا زیر پستهام***
انتخاب کنید که چه شخصی هستید و اون موقع میتونین نظر بزارید و بعد از تایید من میاد روی سایت.
ممنونم